آیا با این شرایط جامعه متخصص شدن به صلاح است؟!
خیلی از همکاران در این مقطع سوال می‌پرسند که آیا اساساً تصمیم ما برای شرکت در آزمون رزیدنتی تصمیم درست و منطقی است؟ برای پاسخ به این سوال از چند منظر می‌خواهم به این سوال نگاه بکنم.
نکته‌ی اول: کسی که می‌خواهد در آزمون رزیدنتی شرکت کند و وارد مقطع تخصص بشود. چندین انگیزه ممکن است داشته باشد. انگیره‌ی اول بحث آموزشی است. یعنی علاقه دارد که در آینده به عنوان یک استاد دانشگاه وارد دانشگاه بشود. یعنی علاقه دارد به بحث تدریس و آموزش. این یکی از انگیزه‌هاست. انگیره‌ی بعدی بحث پژوهش است. خیلی از همکاران دوست دارند وارد تخصص بشوند و بعدش در زمینه‌ها و فیلدهای خاصی وارد بحث پژوهشی بشوند.
بحث بعدی بحث مهارت است. خیلی از همکاران دوست دارند در رشته‌ی خاصی خیلی حرفه‌ای‌تر عمل بکنند. و قوی و ماهر بشوند و بتوانند در آن فیلد تخصصی فقط کار بکنند. یکی از علت‌های فرعی‌اش این است که خیلی از همکاران دوست ندارند خیلی از کارهای دندانپزشکی را انجام بدهند. فقط یک حیطه‌ی خاص را دوست دارند. مثلاً اصلاً دوست ندارد اندو بکند و پروتز بگذارد. فقط دوست دارد که تمرکزش باشد روی کارهای ارتودنسی یا فقط دوست دارد بیشتر برای بچه‌ها کار بکند و علاقه‌ای ندارد که برای بزرگ‌سال کار بکند.
اینها انگیزههای خوبی است برای ورود به مقطع تخصصی ولی اگربحث اقتصادی را بخواهید مطرح بکنید. طبیعتاً کسی که وارد مقطع رزیدنتی بشود یک سال نشسته و درس خوانده است. 3 الی 5 سال خود تخصص رزیدنتی طول می‌کشد. 4 الی 6 سال هم طرحش طول می‌کشد. پس باید این زمان را درنظر داشته باشیم. اگر اولویت اولمان اقتصادی است و با توجه به شرایط اقتصادی الان کشور رزیدنتی برای ما منطقی است یا نه؟ با توجه به شرایط اقتصادی نه نیست. چون یکسال که می‌خواهم بنشینم و درس بخوانم. 3 الی 5 سال هم طول دوره رزیدنتی است.
4 الی 6 سال هم طرحم است. طبیعتاً از نظر اقتصادی چندین گام عقب خواهم بود. ولی اگر انگیزه‌هایی که اشاره کردم آنها برایتان اهمیت بیشتری دارد، بسم الله تصمیم درستی گرفته‌اید. خیلی تصمیم درستی گرفته‌اید. خیلی انگیزه‌ی خوبی است. خیلی افق خوبی جلوتان است. خیلی آینده‌ی روشنی جلوی شماست. پس در پاسخ به آیا با این شرایط جامعه متخصص شدن به صلاح است؟! باید گفت با این پارامترها که عرض شد در صورتی که برایتان الویت دارند حتما به صلاحتان است. به شرط اینکه یکی از آن انگیزه‌ها باشد بحث آموزشی، بحث پژوهشی، بحث مهارت، خیلی‌ها علاقه دارند یک مهارتی را کسب بکنند و بخاطر همین وارد تخصص می‌شوند.
اینها انگیزههای مناسبی است و به شما روحیه‌ی خوبی می‌دهد. و یک تصویر روشن از خودتان دارید. این که من یک تصویر خیلی واضح و روشن و شفاف از خودم داشته باشم که من 10 سال دیگر یک اندودوتیستم. شهر فلان یک مطبی دارم و می‌خواهم طبابتم را بکنم. و درمانگر ماهری باشم و هیچ کیسی هم از زیر دست من در نرود و توانایی داشته باشم هم کیسی را بتوانم جمع بکنم و همه به من ارجاع بدهند، این حسی است که خیلی‌ها دوستش دارند. اگر با این حس وارد رزیدنتی می‌شوید. وارد تخصص می‌شوید. قطعاً انسان‌های موفقی خواهید شد. و روحیه‌خوبی خواهید داشت.
ولی اگر الان بحث ورودیتان بحث اقتصادی باشد قطعاً در این شرایط اقتصادی کشور شما هم افت می‌کنید. پس شما هم خودتان را به این مسائل اقتصادی گره نزنید. اگر زدید امتحان رزیدنتی را کنار بگذارید. بپردازید به کار طبابت خودتان و کسب درآمد خودتان. چه اشکالی دارد خیلی هم خوب است. پس من باید هدفم مشخص و روشن باشد. چشم‌اندازم واضح باشد. و خیلی شفاف بگویم چه رشته‌ای می‌خواهم چه شهری می‌خواهم و خودم را در چه هیاتی چه شکلی و چه شمایلی می‌بینم. پس در پاسخ کلی به سوال اینکه آیا با این شرایط جامعه متخصص شدن به صلاح است؟!
با توجه به الویت‌های پرسش و اساس آن که مطالعه برای آزمون رزیدنتی و شرکت در آزمون رزیدنتی به صلاح شما است یا خیر را تحلیل نماییم امیدوارم بهترین انتخاب در مسیر مطالعه آزمون رزیدنتی و یا کنار گذاشتن آن را انجام دهید همواره بدرخشید.
